هیچ داری از دل مهدی خبر

گریه های هر شبش را تا سحر

او که ارباب زمین و عالم است

من بمیرم سر به زانوی غم است

شیعیان مهری غریب و بی کس است

جان مولا معصیت دیگر بس است

شیعیان بس نیست غفلت هایمان

غربت و تنهایی مولایمان

ما اسیر و عبد دنیا گشته ایم

غافل از مهدی زهرا گشته ایم

ما که داریم ادعای شیفتگی

پاسخی داریم به جزء شرمندگی